“Türkiye’de hiç görülmemiş, örnek olması gereken, küçük adımlarla ilerledikleri bir tertip yapıları var. Bu proje tutarsa, tüm Türkiye’ye, Türk basketboluna örnek olacak.”
Bu sözleri geçen yıl eylülde yazdığım yazıda kullanmıştım. Bu proje, bugün örnek olacak noktaya geldi. Çok sıkıntı bir işi başardılar. Basketbolda muvaffakiyetin parayla değil düzenle geleceğini yeniden kanıtladılar. Kimi büyüklere ders verip EuroLeague’in kapısına dayandılar!
Bütçesi yalnızca 1 milyon Euro olan bir ekiple; 6-7 oyunculu rotasyonla; Onuralp isminde bir Türk oyuncunun var olduğunu göstererek; en skorerleri Freeman’ı CSKA’ya göndermelerine karşın; çok deneyimsiz oldukları bir kulvarda “Bursa’nın değil, Türkiye’nin takımı” unvanıyla gövde gösterisi yaptılar.
Bu süreçte ‘coaching’in çok kıymetli olduğunu kanıtlayan kişiyi atlamayalım: Dusan Alimpijevic. Yaşıtları parkedeyken kenarda oturan, Sırp ekolünden yetişen, Kızıl Yıldız ile EuroLeague tecrübesi yaşayan 36 yaşındaki koç; asla geri adım atmayan, ne vakit ve nasıl savunma-hücum yapılması gerektiğini bilen oyunculardan oluşturduğu kadroyla mükemmeller yaratıyor.
Alkışlar Frutti Extra Bursaspor’a…
Okul kültüründen çıkıp kulüp kültürüne kavuşan iki değerli oluşum var Türk basketbolunda: Galatasaray ve Darüşşafaka. Listeye yenisi eklendi.
Çalkantılı periyotlarını atlatıp daima bahsettiğimiz tertibi oturttuktan sonra koç tercihlerini de uygun yapıp, Türkiye’ye bir Avrupa kupası kazandırdılar. Tahminen de en değerlisi; çocuklara ve gençlere, Türkiye’nin en makûs yönetilen branşının hâlâ hayatta olduğunu gösterdiler!
Alkışlar Bahçeşehir Koleji’ne…
İhtilal Demirel