Ruhan Odabaş
1965 yılıydı. Artvin Öğretmen Okulu’nun son sınıf öğrencisiydim. O yıllarda öğretmen okullarındaki çok kıymetli etkinliklerden biri, her yıl kesinlikle bir tiyatro oyununun sahnelenmesiydi. İkinci sınıftayken, Necati Cumalı’nın “Nalınlar” isimli oyununu sahneye koymuştu okulumuz. Nalınlar’daki ‘Osman Yavaş’ rolünü de bana vermişti o zamanki öğretmenlerim.
Bir yıl sonraydı, son sınıftaydık ve yeni bir oyunun hazırlıkları başlamıştı. Bu kere de Moliere’in “Cimri” oyununu seçmişti okul idaresi ve oyunun en yüklü rolü olan ‘Harpagon’u oynamam istenmişti. Çalışmış ve oyunu muvaffakiyetle sahneye koymuştuk. Kimin, neden istediğini artık hatırlamıyorum, “Cimri”yi Artvin’den sonra Borçka’da da oynamamız isteniyordu. Doğup büyüdüğüm kasabaya, Borçka’ya geldik ve o zamanki ismi Şan Sineması olan sinemanın sahnesinde başarılı bir oyun sergiledik. Oyun sonunda dakikalarca alkışlandığımızı bugün üzere hatırlarım.
Borçka’ya, “konser” ismiyle çok aktiflik gelmişti. Müzikler, türküler dinlemiş, dansözler izlemişti Borçka insanı. Ortaokul devirlerinde de okul müsamerelerini hatırlıyorum. Ne ki, bizden evvel, yani “Cimri”yi Borçka’da oynamamızdan evvel, Borçka’ya bir tiyatro gelmiş miydi bilemiyorum. Benim ömrümdeki kıymetli anılardan biri olduğu için okuyucu ile paylaşmak istedim…
BORÇKA MİLLETLERARASI GENÇLİK TİYATRO BULUŞMASI
Geldik günümüze… 1965’ten 2022’ye gelene dek ortadan 57 yıl geçmiş. Bu sefer bir okulun değil de, Borçka Belediyesi’nin bir aktifliğine, çok önemsediğim, çok alkışladığım aktifliğine geldim Borçka’ya. Bu kere oyuncu değil, izleyiciydim. Dedim ya, çok önemsediğim ve Borçka’nın çalışkan, sanata yakın duran, bu manada elinden gelen çabayı arkasına koymayan Belediye Lideri Ercan Orhan’ın tüm olanaksızlıklara rağmen düzenlediği “Borçka Memleketler arası Gençlik Tiyatro Buluşması”nın bir yerinde olmaktı gayem. Son şiir kitabım ‘Ben Artvinim’i hemşehrilerime imzalayacak, onlarla söyleşecektim.
Bu noktada da farklı bir heyecanım vardı; Türkiye’nin birçok yerine gitmiş, şiir aktifliklerine katılmış, kitaplarımı imzalamış ve okuyucu ile söyleşiler yapmıştım. Kendi memleketimde, doğup büyüdüğüm topraklarda birinci sefer bu türlü bir aktifliğe katılacaktım, nasıl heyecanlanmazdım ki!..
Şaşkındım; toprak sokaklarında çıplak ayaklarımla koşturduğum o küçücük kasabaya, Borçka’ya sihirli bir el değmiş, Çoruh’un kıyısını tiyatroya, şiire boğmuştu. Yerli ve yabancı 60 tiyatro sanatkarının muvaffakiyetle oynadığı oyunlar, 15 tiyatro atölyesi ve söyleşileri, toplam insan sayısı 15 bin kadar olan Borçka’da farklı rüzgârlar estirmişti.
Borçka’nın çalışkan, başarılı Belediye Lideri Ercan Orhan’ın bu aktiflik için notları vardı. Mustafa Kemal Atatürk’ün sanat ve sanatçı için niyetlerine değindikten sonra, “Tiyatro sahnesi olmayan yerde tiyatro şenliği mi olur sorusunu duyar gibiyiz” diyor ve düşündüklerini anlatmayı sürdürüyordu: “Tiyatro salonu olmayan kentimizde bizler gençlerimiz için bir adım attık. Kentimizin her sokağını, her caddesini, her yerini tiyatro sahnesine dönüştürdük.”
Söylenebilecek en hoş, en gerçek kelamdı Ercan Orhan’ın söylediği. Öteki bir yerde yapılabiliyorsa, Borçka’da da yapılırdı bu ve gibisi etkinlikler. Ercan Orhan ve takımı bu yürekliliği göstermiş, tüm olanaksızlıklara rağmen üstesinden de muvaffakiyetle gelmişti. Kitap imzaları ve söyleşiler, Borçka Belediyesi’nin bahçesindeki alanda, rahat bir ortamda yapıldı. Borçkalıların, bilhassa de genç insanların kitaba, şiire ilgileri görülmeye kıymetti, memnunluk vericiydi. Gençlerin şiire, kitaba verdikleri bedeli, gösterdikleri ilgiyi, söyleşi anında sordukları sorulardan anlamak muhtemeldi. Bu durum tıpkı vakitte, Borçka Belediye Lideri Ercan Orhan’ın, “İnanıyorum ki bundan sonraki adımımızı da birlikte atacak ve Borçka’mıza yakışacak bir kültür merkezini daima birlikte kuracağız” kelamlarıyla, gelecek yılların nerelere taşınacağı konusunda ipuçları da veriyordu bize.
Gelecek yıllar!..
Neydi eksik olan? Tabiat olarak, insan yapısı olarak; müziğe, sanata eğilimli bir bölgeydi Artvin, Borçka. Folklor takımlarımızın Artvin oyunlarıyla dünya ölçeğinde kazandıkları muvaffakiyetleri nasıl unuturuz! Öyleyse! Var olan estetik yapımızı sahneye koymak, çalışmalarımızı bu manada ağırlaştırmak kalıyordu bize… Kim yapacaktı tüm bunları!
Borçka Belediye Lideri Ercan Orhan ve arkadaşları, benzerleri üzere yöneticileri giderek çoğaltmalıydık. İşin eğitim yanı böyleydi de, ekonomik yanı nasıl kotarılacaktı! “Mekân” kıymetliydi kuşkusuz. Memleketler arası boyutta oyunlar sahneye koyan konuk tiyatro sanatkarlarını, Borçka Acarlar Meslek Yüksek Okulu’nun 350 kişilik salonunda konuk etmişti Borçka Belediyesi. Benim izlediğim oyunda, bırakın boş koltuk olmasını, merdiven boşluklarında bile boş yer yoktu ki, bu da Borçka beşerinin sanatın her koluna olduğu üzere tiyatroya da olan ilgisini, sevdasını gösteriyordu bence.
Borçka Acarlar Meslek Yüksek Okulu binasını İsmet Acar yapmış ve doğup büyüdüğü yörenin insanına armağan etmişti bildiğim kadarıyla. Tıpkı İsmet Acar’a “Acarlar Tiyatro Salonu” ya da “Acarlar Kültür Merkezi” yakışmaz mıydı?..
Bakın nereden nereye geldik. Bu olumlu gelişimin mimarı şu anda Borçka Belediye Lideri olan Ercan Orhan ve arkadaşlarıdır hiç kuşkusuz. Bu nedenle hem Ercan Orhan’a hem de etkinliklere emek veren arkadaşlarına, bir Borçkalı olarak, bir sanatsever olarak kendi adıma minnet hislerimle teşekkürlerimi iletiyorum. Birebir aktiflikleri, giderek geliştirerek gelecek yıllara da taşıması gereğinin altını çiziyorum ve yürekten kutluyorum.
Her vakit heyecanla gittiğim, daha Çxala Deresi’ni üst çıkarken bile hasretini duyduğum Borçka’dan bu kere çok daha hoş anılarla ayrıldım. Bu manada bana düşen ne olursa kaçınmayacağım, emeğimin tümünü ortaya koyacağım kelamını de vererek, “Borçka’ya daha hoşları de yakışır. Bir avuç Borçka’da uzunluğundan büyük sanat” diyor ve sözümü bitiriyorum.