Ahmet Boyacıoğlu
Sinemamızın son yıllarda memleketler arası seviyede büyük bir muvaffakiyet kazandığını söylemek mümkün değil. Cannes, Berlin ve Venedik üzere değerli şenliklerde yer alan sinemalarımızın sayısı o kadar az ki bu durumu içler acısı olarak tanımlayabiliriz. Bunun ekonomik, kültürel ve siyasal olarak özetleyebileceğimiz çeşitli nedenleri var fakat bunlar bu günkü yazının konusu değil.
Bir sinemanın birinci ve son beş dakikasını çok önemserim. “Kurak Günler”in birinci beş dakikası da başımıza, daha doğrusu genç savcı Emre’nin başına neler geleceğini çok güzel anlatıyor. Sinemanın son sahnelerinin de harika etkileyici olduğunu şimdiden belirtelim.
Bir ‘derin Anadolu’ kasabasındayız. Uzun yıllar Turgut Özal’ın muhafaza müdürlüğünü yapan başkomiser Tahsin Yağan “Bizde töre kanundan evvel gelir” kaygısı. Burası da merasimin kanundan evvel geldiği bir yer. Susuzluk önemli bir sorun. Yer altı sularının kuralsız olarak çok kullanımı nedeniyle oluşan obruklar da önemli bir tehlike yaratıyor.
DERİN ANADOLU
Birinci sahnelerde kasabanın içinde dolaşan araçlardan silahlar atılıyor, öldürülen bir yaban domuzu bir traktöre bağlanıp, gerisinde bir kan izi bırakarak çekiliyor, çocuklar da traktörün peşinden sevinçle koşuyorlar. Kanun pek yok, töre çok. Üstelik seçimler de yaklaşmış, ortam gergin.
Gezici Şenlik ile 1995 yılından bu yana Anadolu’da konuk olduğumuz kentlerin hepsinin kendilerine mahsus bir yapısı ve hassas istikrarları olduğuna şahit olduk. Örneğin savcılık çok değerli bir makamdır, belediye başkanlığı da o denli. Herkesin rolü ve gücü aşikardır. Derin Anadolu değişmez, değişmeye direnir. Yirmi yıl sonra gidin birebirdir, üzerine meyyit toprağı serpilmiş üzeredir. En değerlisi tutucudur, meğer başına ne geldiyse o tutuculuk yüzünden gelmiştir lakin bunun farkında değildir. Çocukluğu bir kasabada geçtiği için Ercan Kesal kitaplarında çok hoş anlatır derin Anadolu’yu. Ercan’ın “Kurak Günler”i çok seveceğine eminim.
. Emin Alper, kasaba hayatını çok güzel gözlemlemiş ve ortaya çok etkileyici bir sinema çıkmış. Sinemada yaşanan olaylar tahminen de her gün diğer bir kasabada yaşanıyordur ve büyük bir olasılıkla sıradan bir isimli hadise olarak gazete haberi kıymeti bile yoktur. Sinemanın ana temasını, merasimin kanundan evvel geldiği bir Anadolu kasabasında, genç bir savcının neler yapabileceği ya da yapamayacağı olarak özetleyebiliriz.
Sineması anlatmayacağım ancak havaya ateş etme konusunda bir şeyler yazmalıyım. Bizim ülkemizde havaya ateş edilir. Töre gereğidir. Düğünlerde, seçimlerde, futbol maçlarından sonra beşerler havaya ateş eder. Ortada bu serseri kurşunlar nedeniyle ölenler de olur. Yazgıdır. Ülke nüfusuna oranlandığında meyyit sayısı çok yüksek sayılmaz ve de önemsenmez. Milletvekilleri de havaya ateş etmeyi sevdikleri için havaya ateş etmeyi engelleyecek kanunlar meclisten geçmez. Aslında Türkiye Büyük Millet Meclisi’nin de derin Anadolu’dan gelen insanlardan oluştuğunu unutmamak gerek.
EMİN ALPER, YEDİ DAKİKA BOYUNCA AYAKTA ALKIŞLANDI
Hayatının bir kısmını küçük bir kasabada geçirmiş olan herkes bu sinemada kendinden bir şeyler bulacaktır. Kültür ve Turizm Bakanlığı’nın yanı sıra birçok yabancı fonun da dayanağını alan “Kurak Günler”, sinemamız için bir yüz akı, bir başyapıt. Çok beğendim, tüm takımın eline sıhhat.
. Son yıllarda ismini daha evvel hiç duymadığımız genç bir direktör, çok başarılı bir birinci sinema ile ortaya çıkıp bizi şaşırtabiliyor. Lakin çoklukla bu muvaffakiyetin devamı gelmiyor, gelemiyor. Emin Alper ise bu güne kadar çektiği bütün sinemalarla büyük bir muvaffakiyet yakaladı. Son örneği de “Kurak Günler”. Sinema Cannes’da şimdiden çok ilgi çekti ve büyük ses getirdi. Market gösteriminden sonra karşılaştığım birçok kişi “Kurak Günler”i çok beğendiğini söyledi. Emin olduğum bir öbür mevzu da Emin Alper’in bir sonraki sinemasını programlarına alabilmek için Cannes, Berlin ve Venedik üzere şenliklerin çok uğraş harcayacakları. Sinemanın Cannes’daki birinci gösteriminden sonra yedi dakika boyunca ayakta alkışlanması bunun en büyük delili.
Uygun ki varsın Emin Alper.