İkiz – Cabin Crew ‘Transit’ (Stockholm Jazz Records)
Davulcu, bestekar Robert Mehmet İkiz’i 2000’li yıllarda Mozaique isimli projeyle tanımıştım. 1982 yılında şimdi üç yaşındayken İsveç’e göçen ve burada yaşamayı sürdüren İkiz, Amerika’da da eğitim almıştı ve bir çağdaş caz davulcusunda olması gereken tüm özelliklere neredeyse sahipti. Yanı sıra yaratıcıydı, kolektivizm duygusu yüksekti ve projeci bir anlayışla çalışıyordu. Son projesi Cabin Crew’un birinci albümü “Transit”, İkiz’in bu yolda attığı iri adımların yeni hasılatı.
Salgın devrinde beş gün zarfında kaydedilmiş; haliyle besteler de o periyodun ruh haline son derece uygun. Üç kişilik mürettebatta İkiz’in yol arkadaşları trompetçi (yanı sıra programming) Jonne Bentlöv ile tuşlu çalgılardaki Manne Skafvenstedt. Projede bas bulunmasa da üç müzisyenin de çıkardığı güçlü seslerden ötürü eksikliği hissedilmiyor.
Konsept ise albümün ve projenin isminden ötürü çok net: kalkıştan piste tekerleklerin değişine kadar uzanan bir seyahat. İkiz tarafından yazılan ve topluluğun üç üyesi tarafından üretilen irili ufaklı 20 kesim, dinleyiciye hem akustik hem de elektronik ses görüntüleri eşliğinde bir seyahat vaat ediyor.
Not: CD baskısında modüller Side A ve Side B olarak ayrılmış. Anlıyoruz ki yakında plak da gelecek.
Lin Pesto ‘Son’ (Tamar Müzik)
Müzik üslubunu dark-pop, synth-pop ya da darkwave olarak tanım edersek fahiş bir kusur yapmış olmayız fakat yeniden de Lin Pesto’nun gerçek esin kaynağı (Jane Birkin ile Serge Gainsbourg’un sesindeki “Je T’aime”den Jean Paul Belmondo’lu, Alain Delon’lu Fransız sinemalarının hüzünlü sahnelerindeki müziklere kadar uzanan bir havada) altmışlı yılların sound’u. Bilhassa müziğinin tekdüze melodik yapısı ve müzik söyleyiş üslubu oradan besleniyor.
Lin Pesto, hayatının baharında Ankaralı bir kız. 2017 yazında Logic ile beste yapmaya başlamış, hiç beklemediği bir anda Cem Yılmaz toplumsal medyada bir kavırını paylaşınca ilgi odağı olmuş. Yüzünü göstermemek için mayo kumaşından yapılmış bir maske kullanıyor, fakat gayesi gizem yaratmak değil, bir pazarlama stratejisi hiç değil.
Kırılgan biri; iç dünyasıyla dışarısı ortasında ördüğü duvar müziklerinin lokomotifi. Kapağında kendini asarak intihar eden bir Barbie bebek bulunan birinci albümün isminin “Son” olmasının sebebi bu işi sürdürememe ihtimali… Altı melankolik modülün beşi özgün beste; kapanışta “Yananı Görür Allah” yorumu var. Tuşlularda Mei Wu, gitar, bas ve programlamada Taner Yücel…
Bir neslin eğilimlerini tanımak için âlâ bir örnek; doksanlar çocuğu Lin Pesto…
Murat Beşer ([email protected])