Ahmet Boyacıoğlu
Birtakım sinemaları daha uygun özümseyebilmek ve tadına varabilmek için kesinlikle iki sefer izlemek gerekir. Birinci sineması “Force Majeure”, 2014’te Cannes Belli Bir Bakış Bölümü’nde En Düzgün Sinema seçilen, 2017’de de “The Square” ile Altın Palmiye kazanan Ruben Östlund’un müsabakada yer alan sineması “Triangle of Sadness” bu türlü bir sinema. Çok güldüm, herkes çok güldü.
Sinema, üç kısımdan oluşuyor. Birinci kısımda internet fenomeni bir genç bayan ve sevgilisiyle tanışıyoruz. Ana husus, para ve paranın hayatımızda ne kadar değerli bir rol oynadığı. İkinci kısım, çok çok varlıklı insanların tatillerini geçirdikleri çok çok lüks bir yatta geçiyor. Burada paranın ne kadar güçlü bir şey olduğuna bir kere daha şahit oluyoruz. Çok çok varlıklı bir bayan, geminin yelkenlerinin kirli olduğunu söyleyerek temizlenmelerini istiyor. Kaptan, gemide yelken olmadığını anlatmaya çalışsa da kelam dinletemiyor. Çok çok varlıklı bayan yelkenlerin temizlenmesi konusunda çok ısrarcı. Sonuçta kaptan olmayan, yelkenlerin temizlenmesi buyruğunu vermek zorunda kalıyor. Bir öteki çok çok güçlü müşteri, tüm gemi çalışanlarının suya girmesini emrediyor. Natürel ki bu buyruk de yerine getiriliyor. Artık ülkemizde de sık sık şahit olduğumuz ‘Benim param var, her istediğimi yaparım’ durumu.
‘EL BOMBASININ NE VAKİT, KİMİN ELİNDE PATLAYACAĞI HİÇ BELİRLİ OLMAZ’
Çok çok varlıklı ve çok çok yaşlı bir İngiliz çift, zenginliklerinin nedeninin ‘dünyada demokrasinin sağlanması için kullanılan bir eser’ olduğunu söylüyorlar. El bombası üretiyorlarmış. Fakat biz sinemanın ortalarında bir el bombasının ne vakit kimin elinde patlayacağının hiç aşikâr olmadığına şahit oluyoruz.
Teknenin alkolik kaptanı (Woody Harrelson) bir Marksist. Kendini ‘Bok kralı’ olarak tanıtan, kaba saba Rus milyarder ile girdiği tartışma da sinemanın iki kere izlenmesini gerektiren bir sahne: “Asacağımız son kapitalist bize o halatı satan kişi olacak.”
Çıkan bir fırtına ile her şey alt üst oluyor. Sinemanın son kısmında ‘artık herkes eşit’. Paranın getirdiği züppelikler de sona eriyor. O denli ki bir geceyi yıldızların altında geçirmemek için 150 bin dolar kıymetindeki saatini teklif eden çok çok varlıklı kişi, umduğunu bulamıyor.
‘THE TRIANGE OF SADNESS’, SEKİZ DAKİKA ALKIŞLANDI
“The Triangle of Sadness”, gücünü çok âlâ yazılmış bir senaryodan alıyor. Sinema okullarında ders olarak okutulabilecek, en ince detayına kadar ihtimamla seçilmiş diyaloglar, sineması alıp götürüyor. İsveç, Almanya Fransa ve Danimarka ortak imali 149 dakikalık sinemanın tahminen eleştirilebilecek tek yanı, son yarım saatte temponun biraz düşmesi. Bunu İsveç resepsiyonunda konuştuğum İsveç Sinema Fonu Lideri da kabul etti. Bu ortada sineması Antalya Altın Portakal Sinema Festivali’nde göstermek için üretimci ile konuştuğumuzu ve olumlu cevap aldığımızı da belirteyim.
Daha şenliğin ortasındayız. İzlenecek sinemalar var. Lakin gala gösteriminden sonra sekiz dakika alkışlanan bu sinemanın şenlikten bir mükafatla dönme talihi çok yüksek. En güzel senaryo mu olur, daha fazlası mı, onu Cumartesi gecesi düzenlenecek ödül merasiminde göreceğiz.