Ahmet Boyacıoğlu
Merak ettim, baktım. Tom Cruise, 3 Temmuz 1962 doğumlu, yani altmışıncı baharını yaşıyor. Fakat güya otuz yaşında üzere görünüyor. Saçlarının boyalı olduğu kesin, diğer estetik ameliyatlar var mı, bilemiyorum.
1986 imali, o vakitler epeyce ses getiren “Top Gun” sinemasının ikinci kısmı “Top Gun: Maverick”, Cannes’da müsabaka dışı olarak gösterildi. Tom Cruise da kırmızı halıyı şereflendirdi. Değerli bir olay. Sinemanın 27 Mayıs’ta gösterime gireceği düşünülürse, yapımcılığı da üstlenmiş olan Tom Cruise için yeterli bir tanıtım imkanı, yani tam bir ‘kazan kazan’ durumu.
Salon tam dolu değildi. Bir taraftan beşerler bilet bulamıyorlar, öbür taraftan salonlarda bir sürü boş koltuk var. Anlaşılır üzere değil. “Top Gun Maverick” başlamadan evvel şenliğin Tom Cruise için yaptığı 15 dakikalık bir tanıtım sinemasını izledik. “Yağmur Adam” ve “Doğum Günü 4 Temmuz”dan da sahneler vardı. İnsan 30 yıl geriye dönünce bu sinemaların hakikaten sinema tarihinde yerleri olduğunu fark ediyor.
. “Maverick”, yani başına buyruk, sağı solu aşikâr olmayan Tom Cruise, ortadan geçen 36 yıl içinde yüzbaşı rütbesinde kalmış ve en çok sevdiği iş olan test pilotluğuna devam ediyor. Halbuki söylenene nazaran çoktan iki yıldızlı bir general ya da senatör olabilirmiş. Fakat o amirallere baş tutmayı seviyor, aklına ne gelirse onu yapıyor. Üstelik daima haklı çıkıyor, çok da sempatik. Sinemanın başında, şimdi deneme evresindeki çok özel bir uçağı, hem de buyruklara karşı gelerek test uçuşunda parçaladıktan sonra, 1969’da kurulan ve ordunun en yetenekli pilotlarının eğitim aldığı ‘Top Gun Akademi’de öğretmenliğe atanıyor. Vazife, ‘düşman ülke’deki uranyum zenginleştiren bir fabrikayı yok etmek. Çok fazla vakit da yok, üç hafta içinde uranyum üretimine geçilecek, bu da ABD için büyük bir tehlike. Ülkenin ismi verilmiyor ancak siz iddiada bulunabilirsiniz.
Bu yaşıma geldim, neden atom bombası kimi ülkelerde üretilirse savunma silahı kabul ediliyor, birtakım ülkelerin ise ismini ağızlarına almalarına müsaade verilmiyor, anlamış değilim. Neyse bu bahis esasen hepimizi aşar. Biz öykümüze dönelim. Senaryo uygun yazılmış, bir devam sineması olduğu için yıllar öncesinin dostlukları, hayal kırıklıkları ve eski aşklar tekrar pişirilip önümüze konuyor. Sinemanın müziğinde ünlü Hans Zimmer’in de imzası var.
. Jennifer Connelly de o denli hoş bakıyor, o denli hoş bakıyor ki…
131 dakikalık sinemanın değerli bir kısmı F-18 uçaklarının içinde geçiyor, bu da sinemaya biraz görüntü oyunu havası veriyor fakat o kadar yanılgı olur, genç izleyicileri de düşünmek gerek. Tom Cruise, on iki yetenekli pilottan altısını vazife için seçmek zorunda fakat biz sinemanın başında onun da bu son derece tehlikeli vazifede yer alacağını anlıyoruz. Bu ortada pilotlardan birinin genç bir bayan olduğunu ve böylelikle bayan kontenjanının da kullanıldığını belirtelim.
Sinemanın sonlarına hakikat ‘tehlikeli görev’ başlıyor, salondaki adrenalin düzeyi yükseliyor, ‘düşman ülke’deki uranyum fabrikası yok ediliyor. Tam ‘her şey bitti’ derken bir adrenalin fırtınası daha geliyor. Lakin üzülmeyin sayın seyirciler, kahramanlarımızın burnu bile kanamıyor. Artık bunu yazmasam siz de merak içinde kalacak, rahatsız olacaktınız.
Kaç düşman askerinin öldüğünü doğal olarak bilemiyoruz lakin bu da biraz bahsimiz dışı. Afganistan hezimetinden sonra ve Ukrayna-Rusya savaşı sürerken tam da bu türlü bir sinemaya muhtaçlığı vardı dünyanın…
Yolu açık olsun.