Brezilya’dan Çin’e, Kanada ve Türkiye’den geçerek uzanan beş kişilik memleketler arası basın temsilcisi önünde, kaçınılmaz vazifesini seve seve yapıyor; sorularımıza İngilizce cevap vererek vakit kazandırmaya çalışıyor.
Anglosakson meslektaş çabucak atılıyor: Neden hayli geç, son anda açıklandı başkanlığınız?
“Bunu şenlik yöneticilerinin yanıtlaması gerekir. Herhalde, Covid-19 süreci sonrası birçok oyuncu ve direktörün çekim hazırlığında ya da sürecinde bulunmaları, bu nedenlerden birisidir…”
ÇOCUK ÜZERE HEYECANLIYIM
Çabucak ekliyor: “Aslında, bir çocuk üzere heyecanlıyım; çok keyifli ve tıpkı vakitte da gururluyum. Bu onurlu vazifeden sonra daha büyük ne bekleyebilirim ki? Herbiri çok yetenekli heyet üyesi arkadaslarımla görüş alışverişinde bulunmak, tartışmak, bugüne dek daima heyet değerlendirmelerin konusu bir aday olmuşken aykırısı role soyunmak, temelde ağır bir sorumluluğu da beraberinde getiriyor.
Rabbim, düşünebiliyor musunuz? Yanınızdaki odalardan birinde kalan, David Cronenberg, Jerzy Skolimowski, Kore-eda Hirokazu ya da Dardenne kardeşler, ‘Vincent sinemamızı beğendi mi sanki?’ diye gerilecekler, içleri daralacak! Yanlış anlaşılmasın, çabucak altını çizeyim; heyet lideri olarak kendi görüşlerimi empoze etmeyi falan hiç düşünmüyorum. Ben dokuz üyeden birisiyim, o kadar…”
“Peki, başkanlık teklif edildiğinde tereddüt ettiniz mi?” sorusunu, kısa bir duraksamanın akabinde, hınzırca yanıtlıyor: “Evet, bir saniye kadar tereddüt ettim!”
İsmi açıklanır açıklanmaz, “bu yıl ödül listesi büyük bir olasılıkla politik olacak, Fransız sineması yeniden öne çıkacak” önyargısı ya da öngörüsü ister istemez gündeme gelmişti. Bu durumun çok güzel farkında olan Vincent Lindon, dikkatli ve temkinli davranıyor. Açık sözlülüğün tuzağına düşmemek için, belirli ki âlâ hazırlanmış. Örneğin, “Çok beğendiğiniz için mesleksel nedenler dışında tekraren seyrettiğiniz sinemalar hangileridir” sorusuna verdiği karşılıkta, öncelikle Amerikan sinemasının ana akım tanınan isimlerini sayıveriyor… Daha da kıymetlisi, bakış açısının temel ideolojisini şu sözlerle açıklıyor: “Bir sinemaya bakmanın, o sineması değerlendirmenin iki yolu vardır. Birincisi, sineması evvel beyninizle algılar, sonra da yüreğinizle hissedersiniz. İkincisi, bunun tam zıddıdır. Ben, bu ikinci yolu severim; bir sinemanın evvel yüreğime dokunmasını ve bende heyecan yaratmasını dilerim…”
Sıcak içtenliğini her vakit kontrol altında tutamayan Vincent Lindon, coşkulu üslubuyla, Cannes’da heyet lideri olmayı nitekim çok önemsediğini gizleyemiyor. Lakin, birlikte sinemalar çektiği direktörlerle oyuncular ortasındaki özel alakaları ve ortak geçmişi parantez içine alacağını vurgulamayı da unutmuyor: “Bir koşuya katılan atletlerin, evvelden kaç madalya aldıkları, ya da kim oldukları hiç değerli değildir, sonucu, o gün o yarışta sergileyecekleri performans belirler…”
SİNEMA İNSANLARI YAKINLAŞTIRIR
Angaje sanatçı kimliğini sorgulayabilmek için, Atatürk’ün ünlü kelamını, “Sinema, insanları birbirlerine yakınlaştırarak dünya barışına katkıda bulunacak kıymetli bir tanınan sanattır” diye özetleyerek “Bugün sinemanın 3. dünya savaşı riskini azalmakta çok yetersiz kaldığı saptamasına katılıyor musunuz diye sorduğumda, önemli bir yüz tabiriyle şu karşılığı veriyor: “Evet, bugün karamsar olmak için birçok neden var. Lakin, sinema sanatının toplumsal tesirleri konusunu, farklı bir biçimde sorgulamak da mümkün: Sinema olmasaydı, bugün dünyanın durumu sanki daha mı düzgün olurdu, yoksa daha mı makus? İnanıyorum ki daha makûs olurdu. Kâfi ki her sanatçı kanılarını sinema yoluyla tabir ederek seyircilerine eşit şartlarda, manisiz ulaşabilsin…”