Esed’in affına inananlar öldü: Suriyeliler için ‘eve dönmek’ mevt demek

Türkiye’de ırkçı söyleme öncülük eden CHP, DÜZGÜN Parti ve Zafer Partisi tahlil için Beşşar Esed rejimi ile uzlaşmayı adres gösterse de Suriyeliler bu tekliften telaşlı. Esed rejiminin birçok ilan ettiği genel affa güvenmeyen Suriyeliler, 2011’den bu yana hukuksuza tutuklananların sayısının 1 milyonu aştığını belirtiyor. Yeni Şafak’a konuşan aktivist ve daha evvel zindanlarda kalan Suriyeliler, Esed rejimine güvenilmeyeceğini büyük acılar yaşayarak deneyim ettiklerini vurguluyor. Esed rejiminin zindanlarındaki 154 bin tutukluyu isimleri ile belgelediklerini lisana getiren Suriye Tutuklular Komitesi Sözcüsü Mervan Elhosh, “Devrimin başlangıcından bu yana Suriye’deki tutuklu sayısı bir milyonu aştı. 7 bin 122 bayan ve 10 yaş altı 437 çocuk dahil olmak üzere 300 binden fazla kişi kayıp” tabirlerini kullandı.

Suriye’de Esed rejimi tarafından katledilen sivillerin imgesi tüm dünyada infiale neden oldu. Elleri geriden bağlı siviller, kurşuna dizilmişti.

AĞABEYİMDEN YILLARDIR HABER YOK

Cezaevlerinde ağır azaplara maruz kalan isimler ve yakınları Esed rejimine güvenmiyor. Suriyeli Selva Aksoy 2012 yılında konutundan alınıp götürülen ağabeyi İbrahim Çetav’dan 2015 yılından beri haber alamadıklarını söylüyor. Aksoy şunları kaydediyor: “2012 yılının başlarında konutumuza bir askeri araç geldi ve içinde en az 15 asker vardı. Hiçbir şey söylemeden abimi götürdüler. Bir yıl boyunca nerede olduğunu tüm uğraşlarımıza karşın öğrenemedik. Sonra bir gün abim aradı. Eşi, çocukları, annem ve babam onu ziyaret ettiler. Sonra tekrar ortadan kayboldu. En son 2015 yılında yaşadığına dair bir bilgi geldi. Büyük bir çaresizlik içindeyiz. Tademun katliamının imgelerini izledikten sonra ailecek çok sarsıldık. Onun başına bu türlü bir şey gelmediğini nasıl bilebiliriz. Hiç haber alamamak kahredici. Kayıp olanların büyük çoğunluğunun öldürüldüğünü bilsek de ümit etmekten vazgeçemiyoruz. Abimin başına gelenlerden sonra siyasetle ilgilenmeye başladım. Suriye Muhalif ve Devrimci Güçler Ulusal Koalisyonu (SMDK) üyesiyim ve siyasi heyetin içinde çalışıyorum. Bunu halkıma karşı bir vazife olarak görüyorum ve onların hakkını savunmak istiyorum.”

Selva Aksoy

Münir Elfakır

İbrahim Çetav

140 KİLO GİRDİM 40 KİLO ÇIKTIM

Eski bir tutuklu olan insan hakları aktivisti Münir Elfakır da, Esad rejiminin 11 yıl boyunca bir sefer bile gerçek bir af kararı çıkartmadığını belirtiyor. Elfakır şu tabirleri kullanıyor: “Uluslararası arenaya ve medyaya kendini paka çıkartmak istediği için rejim her vakit af çıkarmadan evvel hiçbir şeyle alakası olmayan yüzlerce insanı tutukluyor. Karar çıktıktan sonra onları özgür bırakıyor. Ben 2012 yılında İstanbul’da bir toplantıya katılmak için geldim ve Suriye’ye döndüm. Çabucak tutuklandım ve iki yıl hapishanede kaldım. Şişman biriydim 140 kilo girdim ve 40 kiloya düştüm, neredeyse aklımı kaybedecektim. Artık asla dönmem, güvenmiyorum. Ürdün, Lübnan, Türkiye ve birçok ülkeden vatanlarına geri dönen insanları sonundan girer girmez tutukladılar. Af kararına inanıp gelenlerin birden fazla hapishanede öldü ve toplu mezarlara gömüldü. Aileleri hala bekliyor lakin asla dönmeyecekler.”

Yetenekli Ouda

Muhammed Ouda

İki çocuğumun başına ne geldi bilmiyorum

Melek Ouda’nın iki çocuğu mahpusta ve onlardan yıllardır haber alamıyor. Şam’dan 2017 yılında ayrılmak zorunda kalan Ouda, yaşadıklarını şu sözlerle özetliyor: “Büyük oğlum Muhammed şimdi 19 yaşında iken 2011 yılında, kardeşi Becerikli 15 yaşında lise öğrencisiyken 2012 yılında tutuklandı. Muhammed’e ateş açıldığını duydum ancak haber alamadım. Mahir’i 2014 yılında son sefer gördüm ve nerede bilmiyorum. Beni de tutukladılar ve 15 ay kaldım. Mübadele ile çıkarıldım. Kardeşimi öldürdüler, bir kardeşim hala mahpusta ve onunla ilgili de bir şey bilmiyorum. Ülkeme lakin Esed rejimi gittiğinde dönebilir. Dönersem yeniden tutuklanacağım. Benim üzere Türkiye’de binlerce Suriyeli aile var. Çaresizce bekliyoruz.”

Meysa Gazziz

Hücrede 5 aylık bebek

İstanbul’da ömrünü sürdüren Meysa Gazziz, Hapishanede yaşadıklarını şu sözlerle anlatıyor: “Şam’da güç bakanlığında çalışıyordum. İhtilalin başlangıcında birçok insan üzere yürüyüş ve hareketlere katıldım. Beni iş yerimden aldılar. Mezze’de istihbarat ünitesi tarafından sorguya alındım. Azap çeşitlerini tanım etmeye sözler yetmez. Hücrede beş aylık bir bebek vardı. Hayatımızı çalan bu rejime asla inanmıyorum.”

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir