Piyanist Fazıl Say’ın, babası müzik muharriri, müzik eğitimcisi ve edebiyatçı Ahmet Say hayatını kaybetti.
Çeşitli mükafatlar kazanan beş edebiyat yapıtının ve konservatuvarlar ile üniversitelerin müzik kısımlarında temel eser olarak okutulan müzik kitaplarının müellifi Ahmet Say, hayatını yitirdi.
1935 yılında İstanbul’da, Kadıköy’de doğan Say, küçük yaşta piyano eğitimine başladı. İstanbul Erkek Lisesi’ni bitiren Say, 1946’da İstanbul Belediye Konservatuvarı’na girdi. 1950’de konservatuvarı terk etti. 1954 yılında basın-yayın eğitimi almak için Almanya’ya gitti. Türkiye’ye döndüğünde Bingöl’de üç yıl öğretmen, halk eğitimcisi ve folklorcu olarak çalıştı. Bu devirde türkü, ağıt ve masallar derledi, halk dansları toplulukları kurdu ve çocuk toplulukları yetiştirdi.
DARBEDEN SONRA MAHPUS YATTI
1967’de Türk Solu mecmuasının yazı işleri müdürü olan Say, 12 Mart darbesi devrinde 17 ay mahpus yattı. Mahpustan çıktıktan sonra Kocakurt romanını yazdı (1976). 1977’de ise Cemal Süreya, Vecihi Timuroğlu, Ragıp Gelencik, Demir Özlü, Ali Püsküllüoğlu ile aylık Türkiye Yazıları’nı çıkarttı. 1980’den başlayarak kendisini bütünüyle müzik yazarlığına verdi.
Konservatuvarlar ile üniversitelerin müzik kısımlarında temel eser olarak okutulan müzik kitaplarının müellifi olan Ahmet Say, “Kamil’in Atı” isimli hikaye ile 1970 yılında TRT Mükafatları Hikaye Yarışı’nı, 1974 yılında Yeni Adımlar Mecmuası’nın açtığı Sabahattin Ali Kıssa Yarışı Birincilik mükafatı, Antalya Sinema Şenliği Hikaye Müsabakası Mansiyon mükafatı, 28. Ankara Milletlerarası Sinema Şenliği “Sanat Çınarı Ödülü”nü kazandı.
“Kocakurt” isimli romanı ile 1975 Milliyet Yayınları Roman Müsabakası’nda basılmaya kıymet eserler ortasında yer aldı.
FAZIL SAY: KEDERİM SONSUZ
Edebiyatçılar Derneği kurucu üyelerinden olan Ahmet Say, piyanist Fazıl Say’ın da babası.
Fazıl Say, Ahmet Say’ın vefatını toplumsal medyadan şu cümlelerle duyurdu:
“Babamı kaybettik. Kederim sonsuz. Ahmet Say, Türkiye’nin en kıymetli aydınlarından biriydi, tüm müzik ve edebiyat etrafının de başı sağolsun. 86 yıllık ömründe ne çok eser bıraktı. Ve çok özel çok hoş bir baba oğul ilşkisidir, son anına kadar. Başımız sağ olsun…”