Eşiyle birlikte çalışan H.K., meskenini temizlemesi için özel bir şirketten çağırttığı paklık vazifelisi Ş.M.’nin hırsızlık yaptığından şüphelendi. Daima ziynet eşyaları azalan mesken sahibi, temizlikçi Ş.M.’yi takip etmek için meskene bilinmeyen kamera yerleştirdi. Temizlikçinin gün uzunluğu hareketliliğini dedektiif edasıyla takip eden konut sahibi, genç bayanın, meskende paklık yaparken, yatak odasındaki şifonyeri karıştırarak, içinde bulduğu cüzdanı denetim ederek, boş olduğunu görünce yerine koyduğunu tespit etti.
Emniyet Müdürlüğü’nün yolunu tutan konut sahibi bayan, temizlikçiden şikayetçi oldu. Savcılıkça başlatılan soruşturma sonucunda Ş.M. hakkında Asliye Ceza Mahkemesi’nde dava açıldı. Mahkeme, kâfi kanıt bulunmadığı gerekçesiyle sanığın beraatine hükmetti.
Mesken sahibi, kararı temyiz edince 2021 yılında devreye Yargıtay 6. Ceza Dairesi girdi. Emsal nitelikte bir karara imza atan Daire, konuttaki ziynet eşyalarının eksilmesi sebebiyle konutta çalışan hizmetliyi gözetlemek hedefiyle konuta zımnî kamera takılması ve elde edilen imajların yargılamada kanıt olarak sunulmasının hukuka uygun kanıt olduğuna hükmetti.
Yargıtay kararında şu sözlere yer verildi: “Eve kamera yerleştirmek suretiyle kayda alınmasını sağladığı imajların hukuka uygun kanıt olarak kullanılabileceği anlaşılmıştır. Bu kamera kayıtlarına dayanılarak, daha evvel H.’nin ziynet eşyalarında ve parasında meydana gelen eksiklikler bağlamında Ş.’nin hırsızlık hatasını işlediği kabul edilerek hakkında mahkumiyet kararı kurulamaz. Fakat; Ş’nin yatak odasında bulunan şifonyeri karıştırarak, içinde bulduğu cüzdanı denetim etmesi ve lakin boş olduğunu görünce yerine koyması bağlamında, teşebbüs kademesinde kalmış hırsızlık kabahatini işlediğini kabul ederek, hakkında mahkumiyet kararı kurulması gerektiği, istikametinde içtihatta bulunmuş ve birinci derece mahkemesinin beraat kararının bozulmasına karar vermiştir. Güvenlik ve toplumsal sistemin sağlanması gayesiyle kamuya açık alanlarda kurulan kent kamerası imgeleriyle özel kişi ya da kuruluşların mesken ya da iş yerlerinde, yaşama hakkı ile mülkiyet hakkı başta olmak üzere kendi hak ve menfaatlerini korumak maksadıyla kurdukları kamera imajlarının gerektiğinde ceza yargılamasında hukuka uygun kanıt olarak kabul edilmesi gerekir.”